AÇIIIM!

Açım sözcüğü kadar beni paniğe düşüren dilimizde başka bir sözcük yoktur benim için.Neden?Haftanın 6 günü sabah 8'de çıkıp,8'de eve dönüyorsanız ve evde sizi iki canavar bekliyor ,eve daha adımınızı attığınızda açııımm!diye karşılıyolarsa genelde dumur olursunuz.Ben yıllarca böyle yaşadım.hergün elim kolum dolu hep onların sevdiklerini taşıdım,jet hızıyla yemek hazırladım,aceleyle ne yediğimin farkına bile varmadım.Açıımm şimdi askerde,gerçi bir şikayeti yok yemeklerden ama açım sözcüğünü çok özlemiştir eminim.Bu onların bana hoşgeldin'iydi,diğer çocuklar kadar şanslı olmadıklarının isyanıydı.Evimde bana yardım edecek kimse yoktu,pazar günleri ancak temizlik yapabiliyordum.Hayat ne garip ki küçükoğlum meslek olarak kendine aşçılığı seçti,seneye otelciliği bitirip yükseğini okuyacak,iki senedir 5 yıldızlı bir otelin mutfağıda stajını yapıyor ve çok başarılı,artık o açım diyen herkesi doyurmaya gönüllü!Askerim ise hala bir portakalı soymaz ama şak diye mükellef sofralar ister.Şuanda ikiside yanımda değiller,keşke olsalardı yine bağrış çağrış sofra kurar,iki kardeş sofrada didişirler karınları doyuncada kendi köşelerine çekilirlerdi.bugün sakin sakin kendim için yemek yaptım da bunlar aklıma geldi.İzmir-gaziemir'e askerimin yemin törenine gitmiştim martta,kardeşim,eşi,ajan-x ve aşcım arabaya doluşup,dönüşte akhisardan toprak elde yapılmış güveç aldım,herşeyin doğalını severim ya,işte gecenin bir vakti onda patlıcanlı güvecim pişmekte.Pek özenerek yaptım,aslında güzel yemek yaparım ve yapmayıda severim,güzelde yerim yeterki bana açım demesinler:))