Bir Sergi, Bir Söz...

Geçenlerde Dolmabahçe Sergi Salonu'a uğramıştım. bir fotoğraf sergisi ve olağan üstüydü.
Dudu Tresca, panoramik ve 360 derece fotoğrafçılığın en tanınmış öncülerinden ve Sinan Aksoy'un davetiyle gelip İstanbul'u fotoğraflıyor. Karşınızda bir masal şehri boydan boya...

Resimler çok etkileyici, teknik inanılmazdı ama dağıttıkları broşürlerde kendi kaleme aldığı samimi yazı bu bilge adamla duygusal bağ oluşturdu ve beni en çok etkileyen cümleyi olduğu gibi aktarıyorum.

'' Bir kaç yıldır, iyi tedavi edilemeyen 2 zatürrenin yol açtığı anfizem nedeniyle seyahatlerim engellenmeye başlandı. Artık nefes almam ne mümkün! Ben ki fotoğraf çekmek için hep yolculuk yapmışım; araba, at sırtı, gemi ya da yaya olarak hep dolaşmışım. Şimdi koltuğuma çivilenmiş gibiyim adeta...
Artık işime yeniden konsantre olmak ve bu gerçeğe uyum sağlamak durumundayım. Hiç kolay değil... Bu davet soluğumu kesti! Yapabilecekmiyim

Evrenin bir dengesi olduğuna, hiçbir şeyin rastlantı olmadığına ve yukarıdan bize izleyeceğimiz yolu gösteren bir varlığın bulunduğuna inanırım. Bu '' içgörü'' bana yepyeni bir içsel ve fiziksel kuvvet kazandırdı. ''


Paylaşayım dedim...