Haftaiçi

Yine yağmurlu İstanbul, bugün çalıştığımız firmalardan ziyaretçilerimiz vardı, hepimizin ortak görüşü işlerin düştüğü yolundaydı.Aslında hep bir bahanemiz vardır, kış geldi, okullar açıldı, seçim var, yaz geldi tatil zamanı, siyasal ortam, gerginlikler, dolar düştü falan filan.Benim gözlemim ve hissettiğim insanlardaki keyifsizlik, insanlar mutlu, huzurlu, geleceğe net bakabilseler daha rahat alış veriş yapabilecekler.Tabii bu bir yönü, birde seçenek o kadar fazla ki neye karar versek, nerden alsak, ustalar bizi nasıl canımızdan bezdiriler sorusuda var, şimdilik erteleme sürecindeymişiz gibi de geliyor, görceeez!

Akşam eve gittiğimde oğlum kapıyı açtı ve'' anne bana ne getirdin diye sordu'', iyiki ihtiyaçlar dışında birtanede öylesine çokanat almıştım, malum olmuş demekki, halbuki taşır dururum, evde ıvır zıvır bulunur.Soru beni çocukluğuma götürdü, istisnasız her akşam , babam dükkanı kapatıp eve gece 10'lar da döndüğünde uyusam bile uyanır, zilin sesiyle kapıya koşar ve aynı soruyu sorardım(tarih tekerrürden ibaret diye boşuna dememişler) hiç bir gece eli boş gelmez, sakız, çukulata, bisküvi,çerez getirirdi.O duygu inanılmaz güzeldi, kendimi güven içinde çok mutlu hissederdim.Hala benim sıraya girip faturalarımı ödeyen, çocukların okul toplantılarına giden, Eminönü'nden en iyi çerezleri alan, en güzel yumurtaları seçen, banka ve devlet dairelerindeki işlerimi takip eden, bunları sessizce yapıp hiç başıma kakmayan dünya iyisi adam.

Güya bugün az yazacaktım, yine daldım gittim.Buarada geçen akşam kek yaptım süper oldu, hemen bitti, ertesi akşam gaza gelip hem kek, hem poğaça yaptım amma velakin poğacalar hüsran, kendim ettim kendim buldum diyerek getirdim işe çay yanında yiyip duruyorum!