Toplaşalım Masaya!

Hadi buyrun aydınlık, gün ışığı girmiş mutfağıma, kışın griliğine inat, mandalina, portakal, sarı, havuç, hurma, turuncu renktedir, güneştir onlar tezgahta, kimbilir belkide gelecek yazı müjdelerler.Mutfak biraz dağınık idare ediverin artık, rafları süslemişim ama avize kafamıza düşermi bir kahkaha patlattığımızda bilemem gayrı!C vitaminimizi alalım, okkalı bir kahvede yaparım size.
Çarşamba akşamı teklif hazırlıyoruz, ben söylüyorum Hakan hızlı hızlı yazıyor, bir ara dönüp saat kaç diyorum, 18.07 abla diyor, fiyatlandırmayı yetiştiremeyiz yarına kalsın, ben hazırlanayım deyip 18.30 da çıkyorum.AAA ne tesadüf otobüste tam dükkanın önünden geçiyor, en masum halimle zıplıyorum benide al, benide al diye, duruyor, hemen atlıyorum, sağol diyorum şoföre, almaz almaz.Otobüs şoförlerini çok severim, arada birde merak ederim, acaba psikolojik destek alıyorlar mı diye.Bir sabah yine işe gidiyorum, bir polis memuru bindi otobüse, sohbet ediyorlar şoförle, şoför bir laf ediyor ben kopuyorum '' abi ya kazıyolar, kazıyolar bir bulamadılar şu hazineyi'' Adam haklı 44 senedir yaşadığım bu şehir hep şantiye halindedir, hep delik deşiktir, hala büyük hazine maalesef bulunamamıştır, bekliyoruz, ben göremesemde belki torunlar görür. Neyse dönelim benim son bindiğim otobüse, hemen son kalmış boş yere oturuyorum, yol uzun, iki karşılıklı koltuk, dört kadın göz göze gelmemeye çalışarak gidiyoruz, karşımdaki kadınlardan biri orta yaşlı kapalı bir hanım, göz ucuyla bakıyorum ağzı kıpır kıpır, gözüm eline kayıyor, tesbih çekmekte, trafikte pek güzel akıyor, içimden diyorum hikmet kadında, devam teyzem, duaları sayesinde yol açık galiba, sonra gözüm plazaların önünde bekleşen servislere kayıyor, ohh diyorum, ne güzel binip gidecekler, onlar adına sevinirken onları hiç böyle bekleşirken görmediğimi farkediyorum, es geçiyorum, başka düşüncelere dalıyorum, inşallah Yaprak Dökümü'ne yetişirim diyorum, aklıma oğlum geliyor, yaklaşınca ara demişti, yarın uygulama dersleri var, meyve salatası ve mevsim salatası yapıp sunacaklar malzeme almalıyız, yaklaştığımı haber vermek için cep telefonomu çıkarıyorum çantamdan, o da ne ! telefonun üstündeki saat 18.13, algılayamıyorum, jeton tırink diye düşüyor, ben 18.30, yerine, 17.30 da baaaay deyip çıkvermişim, önce kendimi çok kınıyor, sonrada aklımdan şüpheye düşüyorum, oğlum şaşkın Tansaş'ın yolunu tutuyorum.Eh insanın aklında gitmek varsa böyle kaymalar olabiliyor...

Hadi birazda kurabiyelerden buyrun, babam yine ayva reçeli yapıvermiş, bende kurabiyelerin içine koyuverdim, pek güzel olmuşlar, tarifini veremem, biraz sonra bloglardan bakıcam.Bu arada anneme henüz işten ayrılacağımı söylemedim, zaten midesi ağrıyıp duruyor, endoskopi isteyince dr. şıppadanak ağrıları kesilmiş korkudan, buda bir tedavi şekli olsa gerek!Şimdi bende bir elektro isteyecemki kalbi sağlam dursun:) Ödü patlar ben çalışmayacağım diye, sanki ondan birşey talep edecekmişim gibi düşüncesine bile tahammül edemez.Aslında beni hiç anlamaz, çünkü o altın kafeste yaşayan bir kuştur, ekmeğin bile fiyatını bilmez, hayatında fatura ödememiştir, çalışan kadın ne cins bir kuştur hiç bilmez.İki erkek çocuğa analık babalık yapan aseksüel kuş türünü tanımaya hiç niyeti yoktur, olsa olsa bu tipler, sorunludur, bela olabilirler, demekki bu kuştan uzak durmalı! diye düşünür. Altın kafesteki bencil kuşum benim! Babam, her zaman mağrur, sakin duruşuyla Hayırlı olsun kızım diyecektir, beni anlayacaktır, çünkü o bana sahip çıkandır, ortada kaldığımda bir kadın için en önemli şey olanı verendir EV...Sığınağım, mahremiyetim, kraliçesi olduğum sarayım, velihatlarımla yaşadığım biricik evim, kapısını her akşam açtığımda içime güller dolar, benim evim.Babam, ona sağlıklı uzun ömürler diliyorum.

Masa sohbeti güzeldi, kalkıyomusunuz, bunu saymam, yine gelin, neyse avize kafamıza inmeden ağırlayabildim sizi, raflardaki kaseler öylesine orda durmamalı, üzülüyorlardır boş boş durmalara, çorba yapıcam başka sefere size söz, sıcacık içimiz ısınır, hele sevdiklerinle paylaşıyorsan yüreğinde ateş olur...