Geç Gelen

Sabah güneşi ılık ılık evin içine giriyordu taze bir nefes gibi, yaşam bir gün daha hediye ediyordu.Kadın mutfak kapısını açıp verandaya çıktı, günü, önünde alabildiğine uzanan maviliği ve yeşilin her tonunu selamladı.Başında hasır şapkası, çiçekli elbisesi ve parmak arası terlikleriyle mutfakla veranda arasında gidip geliyor, kahvaltısını hazırlıyordu.

Radyoda keyifli bir müzik bularak oturdu masaya, görüntüyü çekti içine önce sonra bir yudum çay, geçmişi düşündü canı acıdı, gözlerini domateslerine çevirdi '' susadınız değil mi? '' İyiki bu evi almıştı, bir balıkçı köyüydü burası, rüzgarlı olduğundan tatilcilerin pek rağbet etmediği ama o hayalindeki evi burda bulmuştu, yeşil ve mavi iç içeydi. Çalıştığı yıllar boyunca evin hayalini kurmuştu ve işte burdaydı.Tanrım! şeftali çiçek açmış yaşasın, kendi şeftalimi yiyeceğim dedi ve sevinç doldu yüreği.Sonra denizde balığa çıkmış kayıkları gördü, öğlen limana uğramak lazım dedi.Babası geldi aklına ne severdi balığı...Sonra çocukları düştü aklına gelirlermiydi bu haftasonu acep, ne de özlemişti, bir ömür harcadığı meyveleriydi, hayat arkadaşlarıydı onlar.

Artık çoğu şeyi önemsemiyordu, hayatının çoğunu yaşamıştı, yaşlanmayı bile gönüllü kabul etmiş, sorumlulukları azalmış, kendince yaşayıp mutlu olabileceği kısa bir zamanı kalmıştı.Bir eşim olsa dahamı farklı olurdu herşey diye düşündü, bu yarım kalmışlık duygusunu içinden söküp atalı nice olmuştu oysa, baktı ki düşünceler doluşuyor kafasına çayını yudumladı, bir sigara yaktı, sevgiyle bahçesine baktı.Sofrayı öylece bırakarak minik sebze bahçesine yürüdü, musluğu açtı, hortumu eline aldı, ayakları çamura bulanmış, yaramaz çocuklar gibi sekerek maydanozların, domateslerin , salatalıkların, biberlerin içinde dolaşıyor suyun verdiği serinliği, enerjiyi hissediyordu, akşama balığın yanına tazecik salatada yaptım mı değmeyin keyfime, o ara yola ilişti gözü, aşağıdan bir araba ağır ağır çıkmaktaydı yokuşu, hasır şapkasını düzeltti, çiçekli elbisesi uçuşurken, çamurlu ayaklarıyla döndü işine. Birden bire bir el ensesine dokundu, kadın ürperdi, hasır şapkası başından kaydı, kısacık kızıl saçları uçuştu, döndü, şaşkınlık içindeydi, hortum elinden kaydı, su başıboş akıyordu ayaklarının dibinde ama o farketmiyordu bile çünkü gelen geçmişe gömülmüş biriydi, inanamadı, adam ona sımsıkı sarıldı,'' seni buldum '' dedi, yıllar öncesinden gelen bir ses, kadının içi sevgiyle doldu.Elini tuttu adamın, yanağını usulca öptü, verandaya doğru elele yürüdüler, paylaşılacak o kadar çok şey vardıki, bu akşam masa iki kişilik olacaktı...


Sofi'den bir öykü...